 
                                                                    Clapton, świeżo po odejściu z Yardbirds, był fanem zarówno Bakera, jak i Bruce'a, którzy grali razem w Graham Bond Organisation. Bruce tymczasowo dołączył także do Bluesbreakers Johna Mayalla, grupy, z którą Clapton nagrał jeden, robiący karierę album. Ale Baker i Bruce nigdy się nie dogadywali. Istnieją historie o sabotowaniu sprzętu, bójkach na scenie i wymachiwaniu bronią.
Kiedy więc Baker poprosił Claptona - najgorętszego gitarzystę w Wielkiej Brytanii - o dołączenie do jego nowego zespołu, Clapton zgodził się pod jednym warunkiem: Chciał Bruce'a jako trzeciego członka. Baker w końcu ustąpił i choć jego stosunki z Bruce'em nigdy się nie ociepliły (a w zasadzie były głównym powodem rozpadu Cream zaledwie dwa lata później), to napięcie to zostało odsunięte na bok i subtelnie podsycane przez cztery albumy zespołu.
Pierwszy z nich, Fresh Cream, to album, na którym zespół wciąż jeszcze czuł się sobą i odkrywał muzykę, w której się poruszał - blues, pop i psychodelię. Album, który ukazał się 9 grudnia 1966 roku, był punktem wyjścia dla dwóch kolejnych klasycznych płyt, które ukazały się w ciągu następnych dwóch lat: Disraeli Gears z 1967 roku i Wheels of Fire z roku następnego.
| A1 | N.S.U. | 
| A2 | Sleepy Time Time | 
| A3 | Dreaming | 
| A4 | Sweet Wine | 
| A5 | Spooenful | 
| A6 | Wrapping Paper | 
| B1 | Cat's Squirrel | 
| B2 | Four Until Late | 
| B3 | The Coffee Song | 
| B4 | Rollin' And Tumblin | 
| B5 | I'm So Glad | 
| B6 | Toad |